Loup Garou (Ignoramus - Pragnienie Nicości)

Loup Garou (Apedeuta - O desejo do Nada)

Loup Garou (Ignoramus - Pragnienie Nicości)

Espírito de branda, uma vez que um bravo na batalha era conhecido,
Duchu mdły, ongiś dzielny, któryś w boju słynął,
Quando o estímulo espero fervor despertado -
Gdy Nadzieja ostrogą budziła zapały -
Hoje você não quer andar! Restante seria passado,
Dziś dosiąść ciebie nie chce! Spocząć by się zdało,
Como Chaba, que cai, porque a pedra irá montar.
Jak chabecie, co pada, bo się głaz nawiną.

Já chega, meu coração! Dormir dormir entorpecido.
Dosyć już, serce moje! Śpij snem otępiałym.

Espírito sofreu uma derrota! O que eu deixei?
Duchu, poniosłeś klęskę! Cóż ci pozostało?
Batidas de amor, grito de guerra na distância é dissolvido;
Zew miłości, zew walki w dali się rozpłynął;
Adeus, laço militar, suspiro agudos!
Żegnaj, werblu wojenny, westchnienie wiolinu!
Joy não tentarás o coração que os fósseis.
Radość nie skusi serca, które skamieniało.

Primavera, primavera de fascinante, a atração de seu passado!
Wiosno, wiosno czarowna, powab twój przeminął!

E meu tempo é absorvido lentamente, dia a dia o fluxo de
I czas mnie wchłania z wolna, dni za dniami płyną
Gosto da neve, que ainda paira sobre o corpo sem vida;
Niczym śnieg, co wciąż sypie na bezwładne ciało;
Hoje, os olhos abraçar toda a terra de cima
Dziś wzrokiem obejmuję z góry ziemię całą
Eu já não procura abrigo do inverno.
I nie szukam już na niej schronienia przed zimą.

Rasgue-me, me leve com você, me frustrar, lawino!
Porwij mnie, weź mnie z sobą, zniwecz mnie, lawino!