Pragnienie Nicości

Desejo do Nada

Pragnienie Nicości

Espírito de branda, uma vez que um bravo na batalha era conhecido,
Duchu mdły, ongiś dzielny, któryś w boju słynął,
Quando Esperança fervor despertado garra
Gdy Nadzieja ostrogą budziła zapały
Hoje você não quer andar! Restante seria passado,
Dziś dosiąść ciebie nie chce! Spocząć by się zdało,
Como Chaba, que cai, porque o nawinął pedra.
Jak chabecie, co pada, bo się głaz nawinął.

Já chega, meu coração! Dormir dormir entorpecido.
Dosyć już, serce moje! Śpij snem otępiałym.

Espírito sofreu uma derrota! O que eu deixei?
Duchu, poniosłeś klęskę! Cóż ci pozostało?
Batidas de amor, grito de guerra na distância é dissolvido;
Zew miłości, zew walki w dali się rozpłynął;
Adeus, laço militar, suspiro agudos! Joy não tentarás o coração que os fósseis.
Żegnaj, werblu wojenny, westchnienie wiolinu!Radość nie skusi serca, które skamieniało.

Primavera, primavera de fascinante, a atração de seu passado!
Wiosno, wiosno czarowna, powab twój przeminął!

E meu tempo é absorvido lentamente, dia a dia o fluxo de
I czas mnie wchłania z wolna, dni za dniami płyną
Gosto da neve, que ainda paira sobre o corpo sem vida;
Niczym śnieg, co wciąż sypie na bezwładne ciało;
Hoje, os olhos abraçar toda a terra de cima
Dziś wzrokiem obejmuję z góry ziemię całą
Eu já não procura abrigo do inverno.
I nie szukam już na niej schronienia przed zimą.

Rasgue-me, me leve com você, me frustrar, lawino!
Porwij mnie, weź mnie z sobą, zniwecz mnie, lawino!