Al Onder Den Beevenden Haeselaere

Daer cwaemen aenghevlooden door het Meetjeslandtsche sandt,
Drey riddersch tempeliersch, hunne vaendelsch in de handt.
Door weeghels door de bosschen, op de vlucht voor nen tempeest,
Maenden sey hun rosschen naar het groote boerenooghstfeest.
Doch reeghen ende windt stootten de riddersch in hunne kweest,
Die uyt dienden te ceycken naar een schuylplecke teeghen 't stormbeest.
"We spoeden naer d' capelle, die aen den boome staet,
Den Beevenden Haeselaere bescermt ons teeghen 't cwaedt".
Alsoo dusch gesciede, door den donder beyna doof,
Sag men se sich haesten, naer de luwt' hunner gheloof.
Reedsch saeghen sey van verre, wat wasch daer aen den handt,
De eylighe capelle stondt in lichterlaeiend' brandt.

Een diaboolisch fighuur,
Greynsendt alsch een demoon,
Danschtighe rondt de vlammen,
Vol blasfemische hoon.

Swart vuur, des duyvels tortuur, verspreydt sich elck uur,
Hoort het hoornghescal van den duyschteren vasal,
Slaet ghroot alarm, vreescht de horde van Garm,
Voorwaer aenscouwt den Beevenden Haselaere.

"Ey daer, rapalje",
Riepen de riddersch te paerdt,
"Houdt af die cetterey,
of proeft ons gheweyde swaerdt"

"Nogh voor het woudt weeder baedt in light,
sult ghey voor den duyvel seyn gheswight,
Sowaer ick, genaemdt Garm, van gheene capelle weeten moet,
So aenenroep ick nu meyne horde, en ey sult baeden in bloedt".

De wolcken spuwdighen vuur,
De aerde die reet oopen,
Ende uit alle duyscht're spleeten,
Daer cwam de horde ghecroopen.

Des nuchtings cwam het licht,
En daer kon men aldusch aenscouwen
De riddersch temperliersch,
Afgheslaght door de rabauwen.